akıl ve kalp(0)

Dünyanın sonu, son toprağı benim ellerimde ufalanan ana toprağım galiba. Soru sormayan bedenlerin çığlıklarında kaybolan hayaletimi kurtarmanın yükü çok büyük.

Beklenen sadece sensin Aysın. Bu hayatta bir insanın seni bekleme güzelliğinin hissi tarif edilemiyormuş. Güzel bir his bu. Güzel ve

Yazdıklarımı nasıl birleştireyim bilemedim. Huysuzluğum üstümde yine. Sitemim her yana, her köşe başına ulaşmış. Yazılan şeylerin içinde hep bir ben

Yanında, Yanı Başında, Solunda, Soluğunda, Kalbinde değil Aklında. Aklınızı dinlerken kalbinizi dinlediniz mi hiç? Sorularınızı, kendi benliğinize yönelttiniz mi? Yaptıklarınız,

Bugün köşe başında bekledim en ruhsuz hislerimi Belki ben de hayata karışabilirim sevebilirim diye O kadar uzak kalmışım ki o