Meçhul oldum
Gizli özneyim yazdığım cümlelerde
Kimi sevmeye yeltensem kendime küçük kaldım
Yok saydım adımı, ezbere bildiğim şiirlerde

Aydınlıkları söndürdüm
Karanlık kaldım odalarda
Bir köşeye savrulmuş bedenimi sattım bir acıya
Ellerim üşüyor, rüzgâra teslim olmadan daha

Ben şimdi geçmişin izinden yarına susuyorum
Yaşıyorum demek büyük ahmaklık
Uykumda adım çağrılmış
Ruhumun arasından yazdığım her kelimeyi siliyorum

Ben şimdi bir beyaz kâğıtta susuyorum.
Ne seni yazabiliyorum ne kendimi.
Kalbimde bir beyaz kâğıt boşluğuyla susuyorum
Seni kimselere dahi anlatamıyorum.