Bir bahar sabahına dönerken yüzüm
Donmuş dalların arasından
Kuş sesleri, usul usul rüzgâr
İnce belinden kopmuş bir bardağa salınan dem gibi
Ufka açmışım göğsümü
Nefes diye soluyorum dönen göğü

Bu bahar başka devrim
Maviliğinden kızıla dönüyor
Erken yaşta yıllanmış bir geçmişi
Aldım koydum önüme
Unutuyorum şimdi

Saçlarım rüzgârın esirinde, özgürleşiyor
Ben böyle mutluluk görmedim
Aldım kalbimi sakladım bundan sonraki aşka
Ben diyorum
Âşık olmadım daha

Yüzüne nefretle baktığım kişilerin
Mezarını kazdım
Bahara yakışan şey değildi belki
Ama unutmak bana en çok yakışan şeydi

Mağaralarımı, soğukluğumu, yabancılığımı
Alsın götürsün bu bahar
Yürümek istediğim yollarda emin adımım
Yüzlerine atmak istediğim tokadı
Unutarak attım
İçimde de yok kinim, değmez

Artık şundan eminim; mutluluğun sahibi yok
Güzel günlerin bekleyenleri var.